در مورد تجربیات من به عنوانِ دانشجوی داروسازی

قبلاً نوشته بودم که وقتی از مرحله‎ی کنکور عبور کردم و خرم از پل گذشت، به طرزی باورنکردنی بسیاری از چیزهایی که مربوط به کنکور بود را در همان سالِ اول دانشگاه فراموش کردم و فقط کلیاتی در خاطرم ماند.

امشب با خود گفتم حال که ان‎شاءالله به نزدیکی فارغ‎التحصیلی رسیده‎ام بهتر است قبل از آنکه زمان بگذرد و من بسیاری از چیزها را فراموش کنم شروع کنم به نوشتن برخی از خاطرات، تجربیات و مشکلاتی که در حین خواندن داروسازی با آن‎ها دست و پنجه نرم کردم.

از دلایلی که از نوشتن در مورد داروسازی پرهیز می‎کردم این بود که دوست داشتم مخاطبان وبلاگم بیشتر کسانی باشند که علاقه‎های مشترک با من دارند؛ مثلاً کسانی که به ادبیات و زبان فارسی و انگلیسی، تاریخ، پژوهش در علوم پزشکی و …علاقه‎مندند. نگران بودم که با نوشتن در مورد داروسازی مخاطبینی جذب وبلاگ شوند که هیچ علاقه‎ی مشترکی با من ندارند و تنها چیزی که می‎دانند این باشد که می‎خواهند داروسازی قبول شوند و حتی ندانند چرا می‎خواهند داروساز شوند.

اما الان می‎بینم که اگر ننویسم به‎زودی خیلی چیزها از یادم می‎رود. علت اینکه احساس می‎کنم نوشتن من ممکن است به دردی بخورد این است که در طول این هفت سالِ دانشجویی، تقریباً هرچیزی را که به عنوان یک بچه‎ی نسبتاً درسخوان و اهل پژوهش دوست داشتم و امکانش بود امتحان کردم. مقاله نوشتن، سمینار رفتن، رفرنس خواندن، کلاس غیردرسی رفتن، در مدارس تابستانه شرکت کردن، پایان‎نامه سنگین برداشتن و بسیاری از چیزهای دیگر را آزمودم. از این‎رو احتمال می‎دهم نوشته‎هایم شاید به درد بعضی دانشجویان و شاید برای عده‎ای که قرار است در آینده دانشجو شوند بخورد.

پس به یاری خدا در مطالب آتی می‎نویسم؛ می‎نویسم برای خودم و برای آن چند نفر معدودی که خواندنِ مطالب من به آن‎ها کمک می‎کند تا چشم‎اندازی برای تصمیمات آتی‎شان پیدا کنند. این مطالب را به صورت داستان‎وار خواهم نوشت تا هم تمرینی برای نوشتن شود و هم حوصله‎ی خودم و خواننده سر نرود.

پ.ن. این مطلب را به‎طور مداوم به‎روز خواهم کرد و مطالبی که در این رابطه خواهم نوشت را به‎صورت لیستیی از لینک‎ها در بالا خواهم آورد.